பிறர்க்காகவும் உழுது தாமும் உண்டு வாழ்பவரே வாழ்பவர். மற்றவர் எல்லாரும் பிறரைத் தொழுது அவர் தருவதை உண்டு தருபவர் பின்னே செல்பவர் ஆவர்.

உழுதுண்டு வாழ்பவர்களே உயர்ந்த வாழ்வினர்; ஏனென்றால், மற்றவர்கள் அவர்களைத் தொழுதுண்டு வாழ வேண்டியிருக்கிறது

உழவு செய்து அதனால் கிடைத்ததைக் கொண்டு வாழ்கின்றவரே உரிமையோடு வாழ்கின்றவர், மற்றவர் எல்லோரும் பிறரைத் தொழுது உண்டு பின் செல்கின்றவரே.

They alone live who live by agriculture; all others lead a cringing, dependent life

The verse, Kural 1033, is a profound depiction of the importance and dignity of agriculture in sustaining life. According to this verse, those who indulge in agriculture, cultivating the land and reaping its yield, are the ones who truly live a dignified life. They are self-sustaining and independent, as they rely on their own labor rather than depending on others. On the other hand, those who do not engage in agriculture, instead relying on the produce of the farmers, lead a life of dependency. They are described as living a 'cringing' life, as they have to wait for the farmers to cultivate and harvest before they can consume. This verse is highlighting the fundamental role of farmers in society and the economy, as all other professions and livelihoods are directly or indirectly dependent on agriculture. This verse is as relevant today as it was when it was written, reminding us of the importance of respecting and valifying farming and farmers. It underscores the value of self-sufficiency and the dignity of labor, encouraging us to appreciate the hard work of those who grow our food. It also urges us to strive for self-reliance and independence, rather than leading a life of dependency.