பிறர்க்கு ஈயாமல் அன்பை விட்டு விலகி, எதையும் அனுபவிக்காமல் தன்னை வருத்தி, அறத்தை எண்ணாது சேர்த்த பொருளை மற்றவர் அனுபவிப்பர்.

அன்பெனும் பண்பை அறவே நீக்கி, தன்னையும் வருத்திக் கொண்டு, அறவழிக்குப் புறம்பாகச் சேர்த்துக் குவித்திடும் செல்வத்தைப் பிறர் கொள்ளை கொண்டு போய் விடுவர்

பிறரிடம் செலுத்தும் அன்பையும் விட்டுத் தன்னையும் வருத்தி அறத்தையும் போற்றாமல் சேர்த்து வைத்தப் பெரும் பொருளைப் பெற்று நுகர்பவர் மற்றவரே.

To heap up glittering wealth, their hoards shall others take

This verse, Kural 1009, emphasizes the temporary nature of material wealth and criticizes the relentless pursuit of it at the cost of love and morality. The verse suggests that those who disregard love and morality to amass wealth, causing suffering to themselves and others in the process, will eventually lose their accumulated wealth to others. The verse stresses the importance of love and righteousness in life, and warns of the futility of greed and selfishness. It suggests that wealth obtained without consideration for others and moral values will not bring true happiness or satisfaction, but rather lead to suffering and loss. Ultimately, such ill-gotten wealth will end up in the hands of others, emphasizing the transient nature of material possessions. In a broader context, this verse advocates for the virtues of love, compassion, and morality, and cautions against the perils of greed and selfishness. It underscores the message that prosperity should be achieved through righteousness and generosity, not at their expense.